Alle patiënten in de wijken Manyatta en Nyalenda ken ik inmiddels goed. We bezoeken, samen met de wijken van Desmond ongeveer 50 patiënten per week. We hebben de afgelopen weken een aantal patiënten verloren, maar er zijn gelukkig ook veel verhalen van patiënten waarmee het steeds beter gaat. Patiënten die erg zwak en ziek waren, maar inmiddels weer lopen. Sommige zijn zelfs alweer op zoek naar werk. Op een zondag had Desmond een aantal (oud)patiënten uitgenodigd voor een ontbijt en lunch. Desmond noemt ze de "Big seven", een bijzonder stel bij elkaar. Wat ze samen bindt, is dat ze allemaal AIDS hebben en allemaal in het guesthouse van Desmond hebben gelogeerd. Een aantal is zo sterk dat ze weer aan het werk zijn. Een aantal zijn nog steeds zwak, maar zeker sterker dan een paar maanden geleden. Het is een prachtig bont gezelschap. Een aantal liep zelf, andere met krukken of een looprek (geleend van christ’s hope). De één liep snel de andere had wat meer tijd nodig. Het mooie is dat ze elkaar ondersteunen. We hadden een ontbijt met elkaar op kantoor, daarna konden ze met elkaar praten (zonder ons). Je kunt het als een soort support-groep zien. Na het delen gingen ze even rusten. Daarna op weg naar een plek om te eten. Het duurde even voordat iedereen in de auto zat en alle hulpmiddelen op de juiste plek lagen, maar dat mag de pret niet drukken. We gingen naar een plek waar ze alleen kip en vis serveren. Ik ben daar tijdens mijn vorige reis ook al eens geweest. Een plek waar de plaatselijk bevolking graag komt om voetbal te kijken. Het duurt ook weer even voordat we allemaal aan tafel zaten. Ik had erg veel plezier met Desmond om deze mannen naar binnen te begeleiden. Eigenlijk deden wij weinig, maar begeleiden ze elkaar (De lammen helpt de blinden-principe). De plek was groter en moderner geworden. Grote schermen voor voetbal. Zien jullie het voor je? Ik zit aan tafel met 9 mannen, kip eten en voetbal kijken. Ik kreeg alle in en outs te horen over het Keniaanse voetbal. Als ze deze wedstrijd zouden winnen kon de nationale titel niet meer weggeven worden. Het was een bijzondere dag en heel fijn om te zien dat het werk wat we doen effect heeft in mensenlevens. Mensen worden echt sterker. Als klap op de vuurpijl hebben ze gewonnen met voetbal, dus de mannen waren ook erg blij!

Geïnfecteerd been

De eerste keer dat we bij een patiënt thuis kwamen met een probleem aan zijn been is nu 2 maanden geleden. Hij had een dik been met wonden. Het zag eruit als kanker, Kaposi sarcoma, een vorm van kanker die veel voorkomt bij AIDS patiënten. We namen hem mee naar de polikliniek Oncologie. Ook zij vonden het er verdacht uit zien. Een biopsie volgde. De uitslag bleek negatief! Hij had geen kanker, ‘alleen maar’ een flink ontstoken huid. Hij kreeg medicatie voorgeschreven, en je moet hem nu eens zien! Hij kan weer lopen en een klein beetje werken. Hij had de hoop al opgegeven. Hij had namelijk geen middelen om de biopsie uit te voeren. Hij had zelfs al een deel van zijn schamele huisraad verkocht om medicijnen te kopen. Wij mochten hem helpen. Over niet al te lange tijd kunnen we hem uit het programma ontslaan. Dan kan hij weer voor zichzelf zorgen. Dat is toch een perfect voorbeeld waar we dit werk allemaal voor doen?

Een ander succes-verhaal gaat over een vrouw. De eerste weken waren zwaar voor haar. Elke week wanneer we kwamen, was er wel iets aan de hand:
- Malaria
- geen eetlust
- overgeven
- schimmel in haar mond

Maar nu na 2 maanden wordt ze eindelijk sterker. Ze kan weer wat eten koken, haar huisje schoonmaken. Ze eet goed en komt weer aan in gewicht.  Ze is erg dankbaar voor wat we gedaan hebben. We blijven haar nog even volgen, maar ook voor haar ziet er goed uit!

Zoals jullie merken, gebruik geen namen in mijn weblog. Ik doe uit privacy overwegingen. Dit geld ook voor foto’s. Ik ben terug houdend in foto’s van patiënten en de directe omgeving. 

Training:

Afgelopen donderdag middag kregen we een training van één van de plaatselijke klinieken over de medicijnen en andere belangrijke zaken over aids, voor mij en de vrijwilligers was de training erg nuttig en leerzaam.

Carepoint Nyalenda

Op een zaterdag was ik weer bij het Nyalenda carepoint, lekker dicht bij, namelijk op kantoor. De kinderen kennen me nu een beetje. Een paar kinderen zijn ook geïnfecteerd met AIDS en hebben het zwaar. Er is 1 jongetje die een stoornis heeft van zijn bloedstolling. Wanneer hij valt of stoot heeft hij grote blauwe plekken en snel interne bloedingen. Ondanks dat hij hiervoor behandelingen krijgt, heeft deze kleine jongen geen gemakkelijk leven. Maar als hij zich goed voelt, wat een glimlach heeft hij dan! Dan denk ik aan de plek waar hij woont. We bezoeken in naam van Care and Compassion zijn moeder. Ze hebben bijna niets. Maar op zaterdag kan hij weer even kind zijn!

Projecten zijn een succes!

Ik had nooit gedacht dat het looprek-project zo snel klaar zou zijn! Heel erg bedankt. Er zijn al weer twee projecten afgerond. De bijbels staan op kantoor en de eerste bijbels zijn al weer uitgedeeld. Het looprek koop ik zo snel mogelijk. Desmond is nu alleen twee weken weg, waardoor ik wat meer werk op mijn bordje heb. Er staat alweer een ander project online die ook al goed loopt. Het zijn de voedsel pakketten. Zoals u begrijpt is dit een project wat eigenlijk non stop door zou kunnen gaan. We geven namelijk elke week voedsel. Elke maand zit er ook zeep en waterguard (om water te filteren om te kunnen drinken). Op dit moment staan 25 pakketten online!

Ik introduceer nu maar 2 projecten tegelijk, dan kunt u een keuze maken. Het andere nieuwe project is voor de carepoints. Een van de dingen die de kinderen krijgen vanuit de carepoints, zijn uniformen. De kosten van een uniform zijn ongeveer 12 euro. U kunt een half uniform kopen, maar natuurlijk ook een heel uniform. We hebben in totaal 175 kinderen in het programma. Er staan 25 uniformen online.

We kunnen uw hulp nog steeds erg goed gebruiken. Hopelijk worden deze projecten net zo'n succes als de vorige projecten.
Bedankt allemaal en we hopen op nog veel meer steun!

Vriendelijke groet,

Riejanne