Kerstcadeaus

Met kerst denken we terug aan feit dat Jezus, de zoon van God, geboren is. Het mooiste cadeau wat we gekregen hebben. Hier in Kenia hebben we ook andere cadeaus uitgedeeld. De ministry carepoints hebben afgelopen week kerstfeest gevierd. De ouders werden uitgenodigd om het feest mee te vieren. De kinderen hadden verschillende dingen ingestudeerd voor de ouders. Nadat de kinderen alles opgevoerd hadden, werden de cadeaus uitgedeeld; schoenen en een uniform. Daarover meer onder het kopje "projecten".

Met Care and Compassion hebben we ook cadeaus uitgedeeld. In de kast op kantoor vonden we heel wat kleding die gedoneerd was. We konden elke patiënt een kleding stuk cadeau doen. Daarnaast kregen de patiënten een deken en extra eten voor de kerst. De patiënten waren zeer verrast en heel blij met deze cadeaus. We brachten de cadeaus rond in een tuktuk. De tuktuk was zo vol dat we in de sloppenwijk een paar dekens verloren. Gelukkig waren de mensen eerlijk genoeg om achter de tuktuk aan te rennen en ze aan ons terug te geven.  Ik kon een lach niet onderdrukken. Zien jullie het al voor je. Een hobbelende tuktuk met een spoor van dekens er achteraan.

Update patiënten

De man waarover ik in mijn vorige blog sprak leeft nog, maar er is niets wat we kunnen doen. We blijven hem volgen. De vrouw die vorige week nog vol hoop zat, is helaas overleden. Tot het laatst toe had ze hoop op genezing. Gelukkig heeft ze nu geen pijn meer.

Kerst in Kenia

Eerste kerstdag hebben Desmond en ik een paar oud-patiënten uitgenodigd. Desmond gaat koken. Hij vindt dat ik toch een keer in mijn leven kalkoen gegeten moet hebben met kerst. Tweede kerstdag komen 2 mensen langs. Ik ben dan aan de beurt om te koken. Ik zie er naar uit om kerst hier te vieren.

Patiënt in het ziekenhuis

Net voor de kerst liggen er toch nog heel wat patiënten van ons in het ziekenhuis. Één van hen is een bijzondere vrouw. Ze heeft TBC naast haar AIDS. Ongeveer twee maanden geleden is ze gestart met haar TBC medicatie. De meeste patiënten voelen zich beter na een paar maanden. Sommige patiënten vinden de bijwerkingen wel vervelend. Maar ze komen aan in gewicht, ze hoesten minder, krijgen meer energie. Maar deze vrouw niet. Ze valt alleen maar af, blijft hoesten en heeft geen eetlust en energie. De eerste vraag die we ons zelf dan stellen is; neemt ze haar medicatie wel in? Ze zegt van wel en als ik haar medicatie bekijk, lijkt dit inderdaad het geval. Ze moet elke week bij haar kliniek haar medicatie halen, dit kan ze zelf niet en de kliniek geeft de medicatie aan de familie. De familiebanden lijken niet goed. Helaas is ze geen uitzondering. Ze belooft elke week meer te eten, maar dit lukt haar niet. Uiteindelijk ging het niet meer en werd ze toch opgenomen in het ziekenhuis. Het is een prachtmens. Maar oh, wat is ze dun. Eigenlijk bestaat ze uit botten met vel. Ze kreeg in het ziekenhuis een infuus, antibiotica en speciale voeding. Na een paar dagen voelt ze zich wat beter, maar aangekomen in gewicht is ze niet. Ik kom op bezoek en ze kijkt me aan met haar prachtige ogen. Ze vertelt trots dat ze zelf naar het toilet loopt. Ik kijk haar moeder aan. Die knikt. Dan zegt ze: "ik ga het laten zien!" We houden even ons hart vast. We zijn bang dat de botjes van haar benen zullen breken wanneer ze gaat staan. Maar ze doet het. Ze staat op en loopt een paar stappen. "Zie je wel!" Ze kijkt zo trots. "Nu moet je een paar schoenen voor me kopen. Want van jou moet ik eten en lopen. Maar ik kan niet lopen als ik geen schoenen heb",zegt ze met een glimlach. We schieten allemaal in de lach. Ik weet niet of ze het gaat halen maar wat was het geweldig om haar zo te zien in het ziekenhuis. Dit is waarvoor ik hier ben. Mensen bemoedigen, mensen proberen een zetje in de juiste richting te geven.

Projecten

Wat is het ongelofelijk gaaf om te zien dat de projecten zo goed lopen. Het einde van het jaar nadert en het is tijd om terug te kijken op de eerste drie maanden. We hebben in totaal 3 projecten compleet en 1 project is bijna voltooid.

• De bijbels: Deze zijn inmiddels gekocht en worden uitgedeeld aan elke nieuwe patiënt.
• De voedselpakketten:De voedselpakketten zijn al gekocht, samengesteld en uitgedeeld.
• Het looprek: Deze is besteld, maar helaas nog niet binnen. We verwachten hem deze week. Maar hier in Kenia weet je het maar nooit.
• Als laatste project de uniformen.

Afgelopen zaterdag en maandag werden de uniformen uitgedeeld tijdens het laatste samenzijn van de kinderen voor dit jaar. We wilden toch dat de kinderen in januari met hun nieuwe uniform naar school konden gaan. We hebben de uniformen dus alvast gekocht, ook al hadden we ze nog niet allemaal verkocht. Ik vertrouw erop dat ze binnenkort verkocht gaan worden! De 12 uniformen waren natuurlijk niet genoeg om alle kinderen te voorzien van een uniform, maar sponsors uit Amerika en Ierland hebben het aantal compleet gemaakt. In de winkel staan nog  8 halve uniformen.  Wie helpt ons de laatste 8 delen op te maken?

Foto's van de projecten vindt u hier

Project zondagschool

Leuk ook om te melden is dat de zondagschool een deel van de schoenen heeft gesponsord. Op de foto’s is te zien dat de kinderen hun nieuwe uniformen dragen en een aantal houdt een schoenendoos vast.

Lopende projecten

Naast het uniform project staan er weer voedselpakketten online. We hebben bijna 70 patiënten in ons programma, waarvan we er elke week ongeveer 50 bezoeken. Ze krijgen allemaal een voedselpakket. De 25 pakketten zijn dus genoeg voor de halve week. De voedselpakketten is iets wat continue doorgaat. Vandaar een tweede keer.

Er staan een aantal foto’s online, klik hier om ze te bekijken.

Ik wens iedereen hele fijne en gezegende kerstdagen en heel goed begin van 2015!

Groet,

Riejanne