Taalbarrière

Soms kan een taalbarrière voor grappige situaties zorgen, en een paar uur extra werk. Één van onze patiënten heeft al langere tijd last van haar buik en regelmatig diarree. Met alle bacteriën en parasieten die hier wonen, is er een grote kans dat ze iets heeft opgelopen. Het enige wat we moeten doen is testen en dan behandelen. Om haar naar de dokter te krijgen, was nog wel een uitdaging. Een aantal keer kwam ze op de afgesproken tijd niet opdagen. De reden was elke keer hetzelfde: ‘Het was nu weer over’. Deze houding hebben meer mensen, zodra mensen zich weer goed voelen, zijn ze geneigd een kuur niet af te maken of toch maar niet naar de dokter te gaan. Een logische gedachte? Wij weten wel beter. Je moet een kuur afmaken. U snapt ook dat de AIDS-klinieken om deze reden blijven herhalen dat je altijd je medicatie moet slikken, ook wanneer je je niet ziek voelt.

Maar goed, deze keer kwam ze dan toch naar de dokter. Waarschijnlijk heeft mijn gesprek geholpen. Over het algemeen ben ik redelijk lief. Maar als mensen niet willen luisteren. kan ik heel duidelijk en "echt Nederlands" recht door zee zijn. Soms is dat nodig. We hebben de afspraak dat de patiënten met of zonder familie alvast naar het ziekenhuis gaat. De patiënt gaat zelf in de rij zitten, betaalt zelf de 50 cent registratiekosten om vervolgens in de rij te gaan zitten voor de dokter. Dit scheelt ons veel tijd. En zo nemen ze zelf ook wat verantwoording voor hun eigen leven. Ze belde mijn collega: ik ben al bij de dokter geweest en hij schrijft wat testen voor. Prima!, zeg maar dat ik er aan kom. Ik was in de veronderstelling dat ze wat Engels sprak, maar dit was toch minder dan gedacht. Bij aankomst liet ze me een stukje papier zien, ik zag alleen een voorschrift voor een infuus  en een opdracht om een nieuwe datum te prikken om een dokter te zien. Zij bleef maar zeggen, ‘dokter test’. Eerst heb mijn collega gebeld om te vertalen, maar jammer genoeg kon hij er ook niets van maken. Ik ben met het papiertje naar de balie gegaan. Daar konden ze me ook niet verder helpen. Zij zagen ook geen test op het briefje staan. Ik wilde terug naar de dokter, maar ze sleepte me de andere kant op. Echt hilarisch! Ik had geen idee wat ze bedoelde en bij welke dokter ze was geweest. Ook het infuus was wat vreemd. Ik boekte eerst maar eens een nieuwe afspraak. ‘ U moet over twee weken terug komen, maar de eerste plek is pas in juni’. Toch maar geboekt, je weet maar nooit waar het goed voor is. Daarna hebben we het infuus gekocht. Ik stopte het in haar handen en gebaarde: "Ga maar naar de dokter. Ik volg je wel." Toen werd het me duidelijk. Ze was naar de eerste hulp gegaan. Net als in Nederland is dit voor noodgevallen. Ze had naar de algemene dokter moeten gaan in kamer nummer 7 zoals we haar verteld hadden. Ik kon wederom een lach niet onderdrukken. Het was inmiddels al laat. De patiënt gaf de infuus vloeistof aan een dokter. Terwijl het infuus inliep, belde ik mijn collega om het volgende te vertalen: "Vertel haar dat ze dit zelf afrond. Ik moet nog een andere patiënt zien. Zeg maar dat ik van de week bij haar thuis kom. Ik had al bedacht dat we een andere dag het proces samen nog een keer zouden doorlopen." Heerlijke dag: geen test, een datum in juni en een zinloos infuus.

Later thuis was er toch goed nieuws, waarschijnlijk had een dokter nogmaals naar haar verhaal geluisterd en een ontlasting test voorgeschreven toen ik al weg was. Dit gaan we natuurlijk laten doen. We blijven zeggen een dag werken in care and compassion is nooit saai.

Eten bij Mourice

Één van onze langst lopende patiënten is ons erg dankbaar. Sinds ik in Kenia ben, maakt hij me dat duidelijk. Hij zegt dan: "Wanneer jullie, vooral Desmond, mij uitnodigen voor kerst. Ga ik voor jullie, één van mijn eenden slachten." Met de kerst was hij van de partij en deze week was het tijd voor de eend. Wat een briljante ervaring. Daar zit je dan, eerst in een modderhuisje, daarna werden we verplaatst naar een klein cementen huisje. Toen de tafel leeggeruimd werd, schoot er een kleine kakkerlak weg. Desmond en ik moesten elkaar niet te lang aankijken. Niet nadenken, gewoon eten! Maar het eten was echt heel lekker. Onze patiënt was het stralende middelpunt. Hij was erg blij dat we kwamen. Het was een geslaagde dag.

Fysiotherapie

We hebben een aantal patiënten in ons programma die fysiotherapie nodig hebben. Een jonge vrouw, Maria, met een kindje van een paar maanden, heeft een beroerte gehad. Een andere patiënt, Christien, had tbc in haar wervelkolom. Beide vrouwen mogen op onze kosten naar de fysiotherapeut. Wat een verschil levert dat op. Maria kon niets toen we haar voor het eerst bezochten. Ook haar kindje oppakken ging niet. Toen ik vorige week voor een andere patiënt in het ziekenhuis was, kwam ik Maria en haar moeder tegen. Trots stond ze met een kruk in haar handen. Ze kon lopen! Langzaam maar toch. Haar arm loopt nog achter, maar ook dat kan nog wat verbeteren. Wat is het dan geweldig om deze mensen zo concreet te kunnen en mogen helpen. Christien had eerst een flinke wond op haar rug en kon niet rechtop staan door de tbc. De wond heb ik met materiaal uit Nederland weken behandeld en deze is nu helemaal genezen. Na de genezing mocht ze beginnen met de fysiotherapie. Samen met de medicatie en fysiotherapie gaat ook zij elke week goed vooruit. Zo ziet u, naast de mensen die overlijden hebben we ook vele succes verhalen. Beide vrouwen zijn blij. Ze hadden geen hoop. Hoe kun je voor je gezin zorgen als je niets kan? Nu zien ze vooruitgang en hebben ze weer hoop voor de toekomst.

Bezoek en Visum

Nog een paar nachten slapen en dan komen mijn moeder en broertje 11 dagen langs. Heel erg leuk! Minder leuk is de voortgang van mijn visum. Nog steeds zijn de instanties er mee bezig. De advocaat is zelfs naar de immigratiedienst geweest voor uitleg. Op 9 februari gaat Desmond naar Nairobi om te kijken of mijn visum door de actie van de advocaat dan toch klaar is. Het ziet er niet goed uit. De kans dat ik begin maart naar huis moet, wordt steeds groter. Ik blijf hopen dat goed komt!

Projecten

Wat blijft het bijzonder, de projecten lopen nog steeds ontzettend goed. Al met al heeft u al heel wat gedoneerd voor het werk hier in Kenia. Het project medicijnen is bijna voltooid, super! Een ontwormingsbehandeling voor de kinderen is het nieuwe project. Hier is de eerste behandeling alweer van verkocht.

Bedankt allemaal voor de steun door gebed, mailtjes, berichtjes, het kopen via mijn website. Dit wordt zeer gewaardeerd!

Ik wens jullie heel veel plezier met sneeuw en kou. Wanneer het een beetje tegen zit; u staat lang in de file door de kou, de treinen rijden niet. Mijn advies: Hakuna mata. Geen zorgen. Maak gebruik van je vrije momenten en lach!

Vriendelijke groet,

Riejanne Neven