Eén van de carepoints (de plek waar de kinderen samenkomen) is nog steeds op kantoor. Bij binnenkomst werden Johan en mijn moeder dan ook vriendelijk begroet door de kinderen. Ze trekken daarna eerst andere kleren aan want het temperatuurverschil met Nederland is groot. Het was inmiddels bijna lunchtijd. Ze hebben direct volgens Keniaans gebruik met hun handen gegeten! Daarna reden we op een bodaboda (fietstaxi) naar een plek waar ik regelmatig mijn boodschappen doe. De terugweg ging met een tuktuk. Dit waren wel genoeg ervaringen voor de eerste dag. Zondagochtend zijn we naar het Victoria-meer geweest. Het meer ligt op ongeveer 15 minuten afstand met een tuktuk. We zagen 7 nijlpaarden! Op het water zijn blijft een fijne rustgevende plek. Het is zo dicht bij kantoor. We werken ook in de wijken aan de rand van het meer. Na terugkomst zijn we naar de kerk geweest.  

Maandag en dinsdag was het tijd om de handen uit de mouwen te steken. Ze zijn mee geweest naar de patiënten in de wijken Nyalenda en Manyatta. Bepakt met rugzak en lopen maar! Ze konden nu met eigen ogen zien wat het werk inhoudt. Erg bijzonder om dit te laten zien aan familie. Ook zij waren verbaasd over de staat van de huizen, wegen, vuilnis enz. De patiënten vonden mijn moeder maar jong! Woensdag tot en met vrijdag waren we in de Masai Mara. Natuurlijk blijft het onbeschrijfelijk wanneer je al die wilde dieren ziet. We hebben dan ook intens genoten van het zoeken en vinden van die prachtige dieren.

Zaterdag was het een weer een "gewone" werkdag bij een carepoint in de heuvels van Nyahera. De weg erheen is erg mooi. We hebben met de kinderen gespeeld, een bijbelverhaal verteld en geholpen met hun huiswerk. De jongens vonden het maar wat prachtig om te voetballen met Johan! We gingen met het plaatselijke vervoer weer terug. Dit keer een matatu (minibusje).

Van zondag op maandag zijn we een nachtje in het regenwoud geweest. Voor mij één van de mooiste plekjes op aarde. We hebben niet stil gezeten. We zijn begonnen met een wandeling van 4 uur. Daar staat dan wel tegenover dat je luncht bij een rivier. De volgende morgen vroeg op om een heuvel te beklimmen om de zon op te zien komen boven het regenwoud. Adembenemend!

Het was een mooie tijd. Ik heb genoten van de mooie reizen die we hebben gemaakt en ik vond het erg leuk om het werk te laten zien. Inmiddels zijn ze weer veilig thuis in Nederland.

Wondbehandeling

Tussendoor heb ik nog wat wonden behandeld. Inmiddels behandel ik een paar patiënten met vieze wonden. We hebben op kantoor redelijk wat materiaal en ik ben dus in staat om de mensen goed te helpen. Een van deze patiënten is een jongen die in het programma zit. Hij woont in Nyahera. Al langere tijd heeft hij een wond. Door al het stof en weinig mogelijkheden snapt u dat een klein wondje hier een ramp kan worden. Hij houdt ook erg van voetballen en dat helpt met een wond aan je been niet erg mee. De wond wordt gelukkig kleiner. We zijn hier erg blij mee! Nog twee andere mensen hebben grote wonden. Het zal wel even duren voordat deze wonden genezen.

Visum

Vorige week was Desmond naar Nairobi geweest om te informeren naar mijn werkvisum. De advocaat zou inmiddels de brief  / certificaat ingeleverd moeten hebben. We hebben niets meer van hem vernomen. Ook het comité op de immigratiedienst zou weer aan het werk moeten zijn en mijn visum besproken moeten hebben. Tenminste, dit hebben ze ons verteld. Dan zou je denken dat dit ook gaat gebeuren. Zoals we al dachten, was niets van dit alles waar. We hadden een plan B: nog één poging doen in Nairobi om een stempel te krijgen.

Donderdagnacht vertrokken Desmond en ik met de bus naar Nairobi. Vrijdagochtend vroeg kwamen we aan. We sliepen nog een paar uurtjes in een klein hotel midden in de stad. Rond 10.00 waren we bij de immigratiedienst. Eerst maar weer vragen hoever het staat met het werkvisum. Natuurlijk is er nog steeds niets bekend: "waarschijnlijk wordt uw zaak donderdag besproken". Dat hebben we vaker gehoord. We leggen uit dat mijn visum bijna ten einde komt en we eigenlijk nu meer willen weten. We vragen of het mogelijk is om een stempel te krijgen. Ze verwijst ons door naar een volgend loket. Deze man is vriendelijk en vraagt om een formulier in te vullen en weer naar een ander loket te gaan. We worden blij. Het is een aanvraag formulier. We denken: ‘die zal hij mij dit toch niet in laten vullen als er geen kans is’. We lopen al vrij vrolijk naar het volgende loket/kamer. Onze blijheid wordt direct de grond ingeboord door een niet al te vriendelijke mevrouw. ‘Wat komt u hier doen. Het is niet mogelijk. Alleen een werkvisum kan u hier houden. Je kunt geen verlenging krijgen. U moet naar huis en dan kunt u weer terug komen’. Ik vraag nog of Tanzania een optie. "Nee, u moet naar huis". Daar stonden we dan. Toch maar weer terug naar de vriendelijke meneer. We vragen of we misschien zijn baas kunnen spreken. Zijn baas was die vriendelijke mevrouw. Ga maar gewoon weer terug en vraag het nog een keer. Dat was wat ons betreft geen optie. Ik had het opgegeven. We stonden even stil. Toen Desmond een idee had. "Ik ben wel eens boven geweest voor mijn visum. Daar zitten de chefs." We gaan het gewoon proberen. We stappen een kantoor binnen. De eerste man wil ons weer formulieren in laten vullen en over een week terug laten komen. We vertellen dat dit geen optie is. Hij verwijst ons door naar een ander kantoor. We zien direct dat dit een hoge man is. We zijn vriendelijk en leggen de situatie nogmaals uit. Hij vraagt of we nog geen brief hebben gehad. We leggen uit dat dit zo was. En dat we actie hebben ondernomen op de brief, maar nog niets gehoord hebben. Hij kijkt mij aan. Hij pakt mijn paspoort en begint er iets in te schrijven op dat moment weten we dat het goed is. Daarna geeft hij een stempel...voor drie maanden! We bedanken de man enorm. Je had ons moeten zien. Bijna dansend kwamen we uit zijn kantoor. We probeerde ons nog in te houden, maar ja we waren erg blij. Ik mag dus nog blijven! Eindelijk is er een einde gekomen aan de onzekerheid. Ik ga dan ook intens genieten van de komende periode.

Projecten

Het project ontwormingsbehandeling staat al op 20%, op naar de 100!
Natuurlijk iedereen weer enorm bedankt!

Bedankt ook voor alle berichtjes vooral de afgelopen weken voordat mijn visum af zou lopen.

Lieve groet,

Riejanne Neven